پيام
+
مدينه کارواني سوي تو با شيون آوردم
ره آوردم بــــود اشــکــي کــه، دامــن دامــن آوردم
مديـنــه در بــه رويـــم وامـکـن چــون يــک جــهان ماتــم
نــيـاورد ارمــغــان بـا خـود کـسـي، تـنـهامـن آوردم
مــديــنــه يــک گـلـسـتــان گــل اگــر در کــربــلا بـــردم
ولـي اکـنـون گــلـاب حــسـرت از آن گـلشـن آوردم
اسـيــرم کــرد اگـر دشمـن بـه جـان دوسـت خرسـنـدم...
★ نيوشا ★
91/10/14
*قاصدك*
بــه پـايـان خـدمـت خـود را بـه نـحـو احــسـن آوردم/
مــديــنــه يـــوســف آل عــلــي را بـــردم اکــــنــون/
اگـــر او را نــــيـــاوردم از او پـــيــــراهـــن آوردم/
مـديــنــه گـر بـه سـويـت زنـده بـرگـشـتـم مـکن مَـنـعَمْ/
کـه من اين نيمه جان را هم به صد جان کندن آوردم/
مــديــنــه ايــن اسـيــريها نـشـد سـدّ رهــم بــنگـر /
چهــا بـا خــطـبــههـاي خـود بـه روز دشـمـن آوردم