آنقدر ببويمشان

تا هوايش هوايي ام کند...

راستي من هم هوايي شده ام..

چه کنم؟؟!!

خيلي قشنگ بيان کردي

سکوت
ميان بهت من
و انکار تو
فاصله ايست
ميدانم که
رفتني را نميشود آمدني کرد
و مهمان هميشه مهمان است.
سلامنميدونم اين شعر چه ارتباطي به نوشته شما داشت اما بخت با من يار بود و در همين لحضات اوليه که اين پست زيبا را ارسال کردين خوندمش.
خيلي زيبا
حس کردم يک نوشته ناياب از فروغ رو ميخونم
يا اينکه قطعه اي از کتاب گلپونه هاي هما مير افشار
اما
زيبا تر از اين دو
زيبا تر از همه
.
.
سرکار خانم قاصدک خيلي زيبا بود.